Mazimle Yaşıyordum
mazimle yandığım günlerde bile
resmine bakıp ağlamamıştım yalnızlık içinde yanan gönlüme göz yaşlarımı damlatmamıştım dayanmıştım inatla çatlamamıştım seni dolu dolu yaşıyordum içimde kah düşünüyor kah gülüyordum hayaline aldanıyor kanıyordum kendimi bu aşkın delisi yapıyordum kör duygularıma yenilmemiştim geçtikçe aradan günler aylar yıllar unutsam da seni mazim hatırlar anlatmaz hislerimi yazdığım satırlar benliğimde canlanıyor senli anılar uzaktaki sevgilim seni unutmamıştım günler kararıyordu bana sormaksızın bana acı veriyordu yürek sızım karanlık odam da mapus gibiydim özgürlüğe yürümeyi koşmayı istiyordum kapıdan girip gelmeni hadi demeni bekliyordum yazan - ismail civelek develi köyü pamukkale denizli |
Şiirin vazgeçilmez güzelliği haz vermekte.
Beğendim…
....................................... Saygı ve Selamlar...