tül gibi yağdı kar ağlayış gibi
bir şubat anısı ve mavi bere
hançerler kuşanmış bir bakış gibi
gözlerim düşüyor ak mermerlere
tül gibi yağdı kar ağlayış gibi

Âh o mine’l aşk ki sadece ölüm
gözlerim dalınca seni görünce
içime düşüyor sisten bir düğüm
bir karadul gelip zehri örünce
Âh o mine’l aşk ki sadece ölüm

bulutlar geliyor, gidiyor bulut
bulutlar bir çiçek bir düş oluyor
dumanlı bir dağın düşüyor başı
Bulutlar yaralı bir kuş oluyor
Bulutlar geliyor, gidiyor bulut…

O vakit sarınca akşam ı efkâr
dudaklar fecr ile duaya durur
Ruhumda bembeyaz ve gri bir kar
çığlıklardan iner şafağı vurur
O vakit sarınca akşam ı efkâr…

bir oda dört kişi ve hatıralar
sarıyor ruhumu yine bu gece
o kışlar, pencere ve yağan karlar
sisten çıngıraklar eşsiz bir ece
bir oda, dört kişi ve hatıralar

mahşerden çok ateş getirdi yıllar
düşünce kederler dapdar kuyuya
ayrılık, yalnızlık bir de hicran var
bu gece anlatsam derdimi ay a
mahşerden çok ateş getirdi yıllar

kediler doluyor külden hayale
mavi bir toprağa düşen kediler
içimde ateşten kavi bir hâle
biz demi yaşardık sizle dediler
kediler doluyor külden hayale

şarkılar düşüyor karda şarkılar
şarkılar bir ah dan elemdir şimdi
bu şehirde sisler ve çıngıraklar
şarkılar neşemdir, çilemdir şimdi
şarkılar düşüyor karda şarkılar

sisler asla örtmez hakikatleri
gülbenk sunan bir el kalbimden tuttu
gülüşler getiren hüzün atları
rüzgara kapılıp bizi unuttu
sisler asla örtmez hakikatleri

tül gibi yağdı kar ağlayış gibi
bir el yana düştü,bir baş masaya
o son elbiseyi bağlayış gibi
kol bir yana düştü göz-yaş toprağa
tül gibi yağdı kar ağlayış gibi…


Ayşegül Aşkım Karagöz