Kırk yamalı bohça
ben ruhuma mimozalar açtırıp
kırk yamalı bohçasını taşıyan kadın en beyazı buz beyazı yaz beyazı gibi aklandım ağlayınca * ben güzel hatıralar ülkesinde içimin şezlonguna uzanıp başka bir evrende dahi bulamayacağım güneşimi soludum * ben hatıralarımı oyalı düşlerimi çocukluğumun kırmızı pabuçlarını çıkınladım kırk yamalı bohçaya yüreğimdeki değişmez tanık biliyor nefesimi hep sevdiklerime verdim * ben kırk yamalı bohçamı alıp ağlar türküler eşliğinde yürüyorum baharları uzun süren ülkeler gibiyim keşfedilmemiş nice gökyüzü varken gözlerime karanfil kokusu çektim hayatı sevmeye sürmelendim queen ayşegül aşkım karagöz not:bu şiirimi ve bazı şiirlerimi bir dönem -menekşe doğan/queen-takma adıyla da yayınladım.sevgilerimle. |
)))