ÇEKMESİNDEN TOPRAK DOĞUR
çarpılırdı zaman dehlizlerinde
bir kara duman, önce soluğumun mavisine. bir hazır oluş başlardı bayrakların direklerinde, soğuk. ve o zaman yüzsüz bir kış savunması analizi yapardım yırtık zihnimin keçeli akşamlarına. çünkü donuk kitap kapaklarında birden cok iziydi, parmaklarımın vaizi. bir onlar anlatırdı belki, yorgun fazlalıklarımı. ne olacaktır ki, plastik seslerinden öteleyince siyahi. bir kuş atıyor, çığlığını. damlacıkların parçalanmışlığında. hadi beklemek zor. zelzelesinde bir ton, halsiz maddeperestliğinin. gözlerimde, amaçlar içmişliğimin yorgunluğu. |
çok güzel