kar yağmış
bulutlara hüzün sinmiş
yas biriktiren yamalı şiirlerle dolu ceplerim
şimdi ben kendi sessizliğine sığınmış bir dağ başı gibiyim
yağmur olup vadilere inesim var


hep böyle ..
sevda gibi gizli bir emelin işgalinde gözlerim
böyle içine ihbar sinmiş bir kış rüzgarı yakar yüreğimi zaman zaman
git deme bana
öyle her mevsim aşık olmam ben



yok.. bu hikaye böyle bitmeyecek
boynu bükük umutlar beslerken yüreğim
ben seni çalışıyorum bütünlemelerde
dizlerine derman yürürken şiirlerimin
dalgaların köpürttüğü bir deniz
isyanı bürünmüş bir dağ
ve bitmeyen bir türkü lazım olur bana zaman zaman



halbuki
suskunluğumun tam da orta yerine
çığlıklara gebe sakladığım acımın önceki hâli
ben zehir gibi solurken yokluğunu
ne çok geceler eğirdim ay ışığında
git deme bana
öyle her ilkbaharda çiçek açamam ben



gülüşlerinde yitecek kadar
metaforlarımın efsane kadını
şiirlerimi saçlarından ördüm
kirpiklerinle yazdım alfabemi
ben sana çılgınım param parça
şimdi içimde fecaat bir yangın
hep böyle yangınlar beslermiş umutları


ne zaman dinecek rüzgarlarının şarkısı
ne zaman uyuyacak denizlerinin dalgası



beklerim..
sorma nasıl beklediğimi
sakın git deme bana
yas tutan çiçekler gibiyim
öyle her rüzgarın dudaklarından öpemem ben
yok yok.. bu hikâye böyle bitmeyecek













29.01.16/Antalya
Sıtkı Özkya