Ben köyde büyümedim..ama bizim zamanımızda apartman çocuklarının da gidecek bir köyü koşturacak bir mahallesi vardı..

Bir Köy Çocuğunun Dilinden
Hayali bir mukaleme

Annem beni tarlada doğurmuş
İlk kundağım çimen,
Yorganım asuman,
Göz rengim umman..
Annemin sütünden sonra ilk
Yaz yağmuru içmişim
Tenim özüme değmiş
yani toprağa ilk doğduğum sırada..
Annemin ninnisi mi , gümrah ırmakların çağıltısı mı
Kulaklarıma ilk doldu bilmem .

Ve büyüdüm ben çeşmelerin soğuk sularını içerek
Dondurmam karla karılmış şeker
Oyun hamurum değil, oyun çamurum vardı benim
Serapa hijyen (!)
Tavuk kovaladım, kuş kovaladım,sapan yaptım
Sapanla arkadaşımın kafasını yardım
O da benim
Meğer kan kardeşi olmuşuz o gün,sonradan öğrendim
Ortaokula kadar üç numara, sonra asker tıraşı
Yüzümün esmer çünkü güneşin arkadaşı
Ha bu arada konuştuğum lisan kabaymış,
Anadolu lisesindeki kız söyledi
Dağlı gibi konuşuyormuşum,ben zaten dağlıyım
İstanbul lehçesiyle zorla söylettirirdi hocam bana İstiklal marşını
Oysa önceden ağlardım marşımızı okurken
Lehçemle değil kalbimle okurdum köyümde

Hastane odalarında doğan arkadaşlarım çok benim
Yıldızları çok sonraları gören..
Teni hijyenik kundaklara değmiş
Göz rengi fabrika dumanı, göz rengi gri
İlk ninniyi annesinden mi dinlemiş radyodan mı bilmem
Hastane anonsları da olabilir
Ve büyümüş pet şişe suları içerek
Gıda boyalı dondurmalar yiyerek
Bir kere köye gitmiş babasının köyüne
Tavuk onu kovalamış..
İnekten korkmuş, attan ürkmüş
Sabunla ovalamış bol bol, çamur değince eline
Oysa ben elimi çamurla yıkardım kirlenince

Dağ çocuğu ben ve apartman çocuğu arkadaşım büyüdük
Plazalarda çalışıyoruz artık
Hafta sonları ailelerimizi alıp
Otel restoranlarında köy kahvaltıları yiyoruz
Doğal yaşam masalları okuyoruz çocuklarımıza gökdelenlerin teras katlarında