14
Yorum
37
Beğeni
0,0
Puan
1324
Okunma
“Soğuk Havada Sarmalayan Elem”
Güneşle birlikte dağılan düşünceler
Umutsuzluğu gecede bırakır
Bir zamanki geçmeyen andır
Onlarda sessizlikte eriyerek dağılır
Esen lodostur savrulursun sağa sola
Yağmur bulutları gökyüzünde hırçınlaşınca
Vadesi dolan kuru yaprak gibi
Kara çehreli gök yeryüzüyle buluşur
Ararsın bir sığınak ev ve bark
Gözyaşın toprak olup dağılınca
Dalıp gidersin bir süre gönlün coştuğu hallere
Ne okşanan bir el vardır artık nede yanak
Kara tuale çizilen mutlu anlar
Islak çehrelerde acıyı kamçılar
sonsuzluk ne kadar derin olsa da?
insanda beliren küçüklük kadar!
28.01.2016/İskenderun
Jale Keskin