EL ALDI GÖNÜL
İnanması çok zor; düş gibi bir şey.
Bulutlar üstünde yol aldı gönül. İmkânı olmayan iş gibi bir şey Arı dokunmamış bal aldı gönül. Sayende diniyor gönül sızısı Yüzüme gülüyor alın yazısı Halimi anlamaz belki bazısı Güllerin içinden gül aldı gönül. Elimden bırakmaz oldum resmini Dilimden düşürmez oldum ismini Özledikçe görmek için cismini Saçından hatıra tel aldı gönül. Sığmam hiçbir yere coşar taşarım Sensizken ölürüm, senle yaşarım Dağları delerim, çöller aşarım Ferhat’tan Mecnun’dan el aldı gönül. Kan damarda coşkun ile akıyor Göz nereye baksa sana bakıyor Aşkın lisanıyla her dem şakıyor Seherde bülbülden dil aldı gönül. Ruhum sen oldun yar, can özüm sensin Sensin tek dileğim, her sözüm sensin Başka bir yolu yok tek çözüm sensin Umuttan tutacak dal aldı gönül. Benim etrafında dönen pervane Benim gece gündüz yanan divane Bilemez olmuşum dert ne deva ne? Sonunda bir garip hal aldı gönül. Hasan Hüseyin YILMAZ |
aşk, neler söyletiyor ve daha neler söyletecek kimbilir
kutladım