İsimsiz Kahramanlar Kulübü

Muhayyerler garında bir adam
Ellerinde biriktirdiği cam kırıkları,
Elleri kan
İsmi yok, mahlası hicran
Kim bilir kaç kez ağladı
Rotasız trenlerin ardından

Muhayyerler garında bir adam
Şarkısı eşsiz
Dudağında anlaşılmaz bir lisan
Vehminde tüm güneşsiz
günlerin rutubeti
Öksüz turnaların gurbeti
Ve gökkuşağı elvan

Muhayyerler garında bir adam
Mızrabı kırık,
Ümidi umman
Sermayesi kucak kucak figan
Ve sürgün kuğuların azabı beyninde noktalanan

Muhayyerler garında bir adam
Elinde hüzün trenlerinin iadesiz biletleri
Cebinde çocukluk çağının rengarenk çikletleri
Döşünde yüz yıllık firakların hasretleri
Ve safran
Bir güz vakti ,steplerin sinesinden toplanan

Çimkent istasyonunda bir adam
Sırtında memleket kokulu mintan
Elinde naylon bavul
Avuçlarında sürgün kuğuların yüreği
Raylardan yayılan , koyu haritalara isyan
Yeryüzü vadedilmiş vatan

Çimkent istasyonunda bir ana
Yaşmağının deseninde yüzmekte acılar
Ve yorgunluk saçlarının kıvrımlarında
Döne döne , yana yana
Aramakta yitirdiklerini evlatlarının adına
Çimkent istasyonunda bir ana
Adını bilmiyorum ama,
Kulağı lokomotif uğultusunda
Gözleri ufuk doğrultusunda
İntizar etmektedir ,
Siretini gülden içmiş kahraman
Aman ciğerim aman
Yok kaybedecek zaman

Çimkent istasyonunda bir ana ve bir yiğit
Yiğit bus etti ellerini ananın
tüm yitik çiçekler düştü yadına
özür diledi tüm fevt edilmiş zamanlar
Ve süvarisiz kalmış küheylanlar adına