k’alır başıma giderim hiç olmazsa
öyle ıssız adalar da aramam korkma!
ve illa yokluğuna teslim olacağım diye bir şey de yok!
kalkıp adınla, gidip kendimle...
ve seninle çatışmaya mecalim de yok aslında
k’alır başıma giderim hiç olmazsa...

uykusuz geceler ki sen de tattım uyuduğumu da
u-yandığımda karabasanlar
dilini yutmuş şair müsvettesi gözlerime çektim her sızını...
her sıkıştığında göğüs kafesimde kuşlar
sende aldım soluğu inan...
kabur-gam’a batan gülüşlerine bağladım her düğümü
sonra yürek - üstü bir aşka düştüğümü
Söylemem, söyleyemem süründüğümü...
k’alır başıma giderim hiç olmazsa...

sesim yağmuru olur düş kırıklarımın
uslu uslu yağarım dağ başlarına
hiç olmazsa bir aba-küs yalnızlığıyla
dökerim iç yaşlarımı boncuk boncuk
onu da beceremezsem şayet, beni affet..
k’alır başıma giderim hiç olmazsa...

gittiğim her yerde yazarım
sana olmazsa seni...
bir salaş avuntuya el olur belki yüreğim
yetinemezsem eğer eğreti bir gülüşe
beni affet...
merhamet etmesen de...
k’alır başıma giderim hiç olmazsa
yani hiç olmazsa bir şiir
bir ad, bir anlam bulur....