ARAF
Araf,
Yönsüzlük… Ne yana yönelsem enseme vurulan tokatların yorgunluğu, Dizkapaklarımda hareketsizliğin durgunluğu, Ve hiçbir yere ait olamayışın Yüzüme düşen solgunluğu eşliğinde Bekliyorum… İç ışığımın yolumu aydınlatmasını Ve gönül göğümde doğacak güneşi Ayıklamadan inanmamam gereken onca şeyi, Baş tacı etmişken, Yaşadığım hayal kırıklığı ile Etrafa saçılan cam kırıklarına basmadan, Yol almak, İmkansız!! |