ÖTELERDEN GELEN İZLERYa Rab! O ne müthiş devirdi! Virane gönülleri gülistana çevirdi! Ötelerden gelen o mübarek iz Bu izi biz iyi biliriz Onunla yıktık biz nefislerden putları Onunla diktik ufuklara umutları Közüne can geldi küllenen ocakların Hükmü batıl oldu artık karanlık odakların, Gündüzüm gün gibi aydın olsun yeter ki Ben korkmam karanlıktan, gece dediğin ne ki! Bir güneş doğduğunda ufuktan Hiç eser kalır mı şu karanlıktan? Bazen yandığında küçük bir mum ışığı Ortaya çıkıverir gecenin zayıflığı Korkak, zayıf ve cılız amma Sakın aldanma timsahın gözyaşlarına! Gün yüzüne çıktığında aydınlık yarın O zaman seyret fosilini karanlıkların Ne kendisi kalır karanlığın, ne de gölgesi İstinadım sağlam; Müjdecim: Âlemin Efendisi. |