Hüzünlü bir yalnızlık hikayesi...

12,08,2012—akşam-20:04 /KAYSERİ

Koskoca şehirde,
farzet ki,çölde.....
bir yalnızlığın ortasındayım sanki..
Acıkmıyor,susamıyor,sadece susuyorum ve düşünüyorum..
Kalbimdeki bu korkunç sessizlikten korkuyorum
ve için için ağlıyorum,
Yalnızlığıma ve sensizliğime….
Issızlığın ortasında ,
yalnızlığın içimi yakan ateşiyle kavrulurken,
Neden ,bu olanlar? Neden?
Neden bu ayrılıklar,bu hasret,
Yüreğim ,Ne kadar AHHH ….çekse de
Paramparça olsa da sevgisizlikten..
Ayrılıktan hasretten
Ölse de geberse de yalnızlıktan,
Bu kalp seni affeder mi???

Ceza verdim kalbime,
Sevmesin bir daha,düşünmesin seni diye…
Ölesiye çalışacağım,
hiç durmadan.
zamanla yarışacağım..
Prangalar takacağım beynime
Yorgunluktan ölsem de,
Ve zamanı arkama alıp,
Zamansız ayrılıklara haykıracağım..
Neden neden diye…