rotasız bir gemiyimyine aynı kabuslarla yüzleşir gecelerim izbe sokaklarımda sesin yankılandıkça sığındığım geceler ayrı bir düş gezgini şakağından vuruldukça bir bir umutlar insan mutlak bir umuda yaslanmak istiyor öyle yada böyle olsa da... pişmanlıklar kervanına düşer ayaklarım her adımda bir ceset bırakırken ardında ki dökülürken saçlarıma kederli bir yağmur anılar depreştikçe depreşir her soluğum da oysa ki... sığındığım tek liman yine yüreğindir acılara meydan okudukça umursamadan mutluluk şarkıları döküldükce dudaklarımdan ölüm h i ç g e l m e z d i a k l ı m a artık bütün gecelerim şimdi bir kurşun ağırlığında kirpiklerim kederli bulutları karşıladıkça ve harabe şehirler çıktıkça karşıma anlıyorum ki ben yokum sol yanında şimdi ben yolunu kaybetmiş rotasız bir gemiyim bilmem ki... kalbim hangi limana demir ataçak ben farkında olmadan ay/su istanbul 20 01 2016 |