BE/KAR YAZAN KİMLİĞİMBir an saygı duymadı ne söze ne yazıya Yanlışını anlar da döner dedim dönmedi. Şeytanla yoldaş olup gemi aldı azıya Din sandığı bu kini söner dedim sönmedi. Sır verdim ifşa etti, ne dost bildi ne düşman Cüce desem uzun der, zayıfada çok şişman Öyle memnun halinden olmadı ki hiç pişman İman edip şeytanı yener dedim yenmedi. Çaresizdim, naçardım anamıda çağırdım Yalan var, iftira var, hakaret var, sağırdım Sesim yükseldi bazen avaz avaz bağırdım Ar eyleyip us edip siner dedim sinmedi. Şeytan girmiş içine, ne yaptıysam çıkmadı Gövu gıybet yapmaktan vaz geçmedi, bıkmadı Huzurmuş, mutlulukmuş kafaya da takmadı Istırabım, bu çilem diner dedim dinmedi. “Yüz kalbin aynasıdır” aksetmiş yüze kirin Kıblen sapmış ezelden iblisde olmuş pirin Bundan böyle ne ölün, ne cesedin, ne d/irin İnsanlık çeşmesinden yunar dedim yunmadı. Zurnada peşrev olmaz kaval da bir sipsi de Usul makam olmazsa sana benzer hepsi de Dul yazan kimliğimi bir gün altın tepside Tıkır’a geç olmadan sunar dedim sunmadı, İnsanlık çeşmesinden yunar dedim yunmadı. 18 / 01/2016 |