ELİF'İMGenç kız iken kaderden, yedi ahret kazığı Gül/ağac gülüm derken, soldu güzel Elifim Dert bir iken bin oldu, sırtta taşır azığı Dermansız dert sahibi, oldu güzel Elifim Bir çocukken tanıdım, Gül ablamın kızıydı Bir gün surat asması, Adem de bin sızıydı Dünya gelse bir yana, evin bitmez nazıydı Gülen yüzün çile gam, doldu güzel Elifim Her akşam bizim evde, bana tutar dayı der Soframda tabak yoksa, hani Elif payı der Bir demlikle yanaşır, bu yorgunluk çayı der Kabuk tutmaz yarayı, yoldu güzel elifim Bir bakışı ok yapıp, Hakan yürek delince Gönül denen sevdası, aklın baştan çelince Bir yuva kurak diye Sefer dünür gelince Nihayet mutlu oldu, güldü güzel Elifim Tıkır der ki eksiklik, Emir Alp’le son buldu Her renk güzeldir lakin bu ayrı bir ton buldu Allah mesut eylesin, her güzellik yön buldu Has bahçede solmayan, Gül’dü güzel Elifim Mutlu mesut bahtiyar, oldu güzel Elifim 05 /05 /2010 Soma |