Acı Gerçekler Senfonisi
Sevdalanmak değil
Bir uyanış da değil ansızın Bir ucundan tutmak yaşamı Şeffaf bir ölüm süzgecinden geçirircesine Görünmeyen bir adanın sevincini taşımak Hırçın rüzgarlarına göğüs gererek okyanusların Hiçliği yaşamak gibi bir kavram Karanlık ne ki Daha kötüsü var mı sorusunun Her şeyi baştan başa yırttığı bir pişmanlık Belki hepsi budur En çocuksu ve masum anılarımızla çizdiğimiz karanlık bir gökte sallanan En şehvetli en anlamlı gecelerin parmaklarından kaydığı Soluk bir resim İntiharlı bir atlıkarınca İnsan dediğin nedir ki Kendine ihanetten bin yıl yemiş Bir insan kadar kalleş Ölüm gibi bir yalnızlık |