GÜN BATIYOR
Ufka çöktü koyu bir kızıllık
Döndü gidiyor gün batıyor, Gölgenin üstüne çöktü karanlık, Sessizliğe büründü alem yatıyor. Nefes be nefes soluyor canlar, Canhıraşâne koşar insanlar, Rızkın peşinde çırpınıp koşanlar, Bilmeli kâinata hükmeden var. Nereye kayboldu gitti o ziya, Mavi denizde ki gizemli suya, Mahlukat daldı şimdi uykuya, Cennetten görür bir güzel rüya. Şu dâr-ı dünya kararsız bir makar, İnsanda ne gurur kalır, ne vakar, Bir lezzet tattırsa, bir tokat çakar, Bu kâinat bir meydan-ı haşre akar. Hasan YEŞİLKAYA |