SÜZÜLDÜ KUŞLAR GİBİ YALNIZLIĞIMSüzüldü kuşlar gibi yalnızlığım, Süzüldü bulutlara kanat çırparak, Issız dağların doruklarında konakladı sessizce... Sessizlik döküldü gönül ovalarına Çisil çisil, Sana susuzluğum arttıkça... Kovaladı yalnızlığımı Önüne katıp rüzgâr, Bilmez ki perçinlenmiş kalbime Ama görünmez kalabalıklar arasında... Bir sarmaşık, kurtulamam, Hep kolumda, kanadımda... Dirensem, Kapatsam gözlerimi korkularıma, Pençesi saçlarımda, boynumda... Kurtulamam; Yalnızlık, alın yazımda... Hâlenur Kor |
Yalnızlık, alın yazımda...
MERHABALAR GÖNÜL DOSTU İNSAN :
USTACAYDI..HAZ ALARAK OKUDUM..GÜZEL VEDE ÇOK ANLAMLI BİR DUYGU SELİYDİ.. TEBRİKLER ...SELAM VE SAYGIMLA