Bu günlere içimde bir sessizlik var,
Birazda sensizlik.
Mevsimden diyorum kendi kendime,
Nede olmasa mevsim kış,
Havalar soğuk,
İnsan ister istemez üşüyor içine kapanıyor.
Farklı renkler arıyorsun,
Biraz için ısınsın istiyorsun olmuyor.
Her taraf da kaldırımlar ıslak,
Yağmur var,
Gökkuşağı yok.
Gözlerini düşlüyorsun sevdiğin kadının,
Renkler koymak istiyorsun gözlerine,
Olmuyor.
Mevsim beyaza boyamış tüm renkleri,
Gecenin siyahı asılı kalmış gök yüzünde,
Birde parıldayan bir kaç yıldız.
Dün yine geçtim sokağınızdaki çiçekçinin önünden,
Ne çok çiçek vardı görsen,
Ama gelincik yoktu.
Sordum,
Mevsimi değilmiş dedi çiçekçi.
Nazlı bir çiçek o her mevsim olmaz dedi,
Baharı bekle dedi.
Ne güzel renkler vardı,
Her çiçek başka bir renk başka bir dünya.
Daldım gittim,
Aklıma geldin.
Sende çok nazlıydın,
Yanaklarındaki her gülüş başka bir gelincik,
Ellerin başka dünya,
Saçların başka bir dünya idi.
Yaşamak senin sevginle eşitlenmişti sanki,
Ellerini alıp gitmeseydin,
Götürmeseydin gözlerini yaşamak güzel olacaktı.
Son kez baktım sokak başından pencerene,
Perdelerin kapalıydı,
Belki evde yoktur dedim yürüdüm,
Elimde tutuğum bir demet çiçeğe baktım,
Sen mi kokuyordun ellerimde,
Yoksa kokunu mu unuttum.
Bir kız çocuğuna uzattım elimdeki çiçekleri,
Okuyordu sırtında okul çantası vardı,
Sevindi teşekkür etti.
Saçlarını iki örgü örmüştü annesi,
Adını sordum söylemedi,
Utandı belkide.
Giderken sevinmişti çiçekleri kokluyordu mutluydum.
Saate baktım,
Son otobüs vakti dedim.
Diyorum ya bu günlerde içimde bir sensizlik var,
Ondandır bu aralar bu kadar üşüdüğüm.
Ya seni özlediğim,
Bu aralar aklına geliyormuyum____Cengiz Yılmaz/Şiir Baba/15/01/2016