FERYAT
Arkadaş...
Sızlıyor içim ! Birde üşüyor. Aslında şu koca dünya , Bir nokta bile değil yaratanın gözünde. Yansın bu dünya. Ve de bu bir isyan değil feryat. Kıyak bir gülüşüm kalmıştı... O da şimdilerde berbat. Ve bu kabuslar neden kafamda nöbette. Düşlerim kan ağlıyor be. Bir de her geçen gün gözlerim soluyor. Yaram da yok , ama içim sızlıyor arkadaş. Dayanamıyorum zulmün seyrine. Adaleti cellat’a verme arkadaş. İçim üşüyor ! |