KAFİYEM
Bir varmış kimse yokken.
Sonra ikiye sarmış aniden. Kaça satıyor üç gelen var mı geriden. Kaçanları gördük hani kalanlar nereden. Şimdi sen ne dersin ya da neden. Gidersen içimden can çıkar bedenden. Söylesene hayat kaça alır şu derdi elimden. Kader kaça yazar şu meyi hesabı kessin şimdiden. Feleğin kaçıncı tokatı bu kini neydi. Acıya mezar kazdıkta dua’yı bilen kimdi. Arşa bir dua bırakıyorum burada şimdi. Ve sadece kabul olmaktı tek dileği. Anlatayım seni şimdi dinle benden. Düşlediğim de seni içim geçer geçtiğinden. Sattığım alın teri mezesi içtiğimden. Bu kaçıncı güz bitsin artık kan damlar yüreğimden. Azap başa sarıyor yine her gece yeniden. Ve satıyor bugün dünü acısı derin harbiden. Batıyor sustukların hiç sesinde çıkmıyor inceden. Yollarını gözlemekle haber gelmez gidenden. Gün ağlıyor ise sebebi güneşten. Yağmur yağıyorsa toprağa hasretinden. Ve gelirsen sakın gitme benden. Biterse geldiğinden. Ve de gitme benden. Zaten memnun da değilim geldiğinden. Elbet zaman geçer ve biter seneler. Hadi başlayalım kaldığımız yerden. Susuyorsam sevdiğimden. Ağlıyorsam güldüğümden. Tesbihim dağıldı derdimden. Hadi gün gibi doğ yeniden. |