Yokluğunla baş etmeye çalışıyorum.
Her gün seni görerek, içimdeki seni zapt etmeye çalışıyorum.
Kokunu içime çekmek isterken, sana doğru koşmamak için kendimi engellemeye çalışıyorum.
Gözlerine bakmak için deli olurken, sana bağlanmamak için gözlerimi bağlamaya çalışıyorum.
İçimdeki haykırışlara hakim olmaya çalışıyorum.
Gözlerim sana her şeyi anlatmasın diye onlara başka anlamlar yüklemeye çalışıyorum.
Sana doğru koşmamak için bedenime,
Sana bağlanmamak için ruhuma, seni düşünmemek için aklıma,
Seni sevmesin diye kalbime;
Hakim olmaya çalışıyorum sevgili.
Unutmak mı?
Daha hatırlamadan mı?
Uzaklaşmak mı?
Daha yaklaşmadan mı?
Gitmek mi?
Daha gelmeden mi?
Sevme mi?
Daha doymadan mı?
Nemi istiyorum?
Sadece sende ki beni istiyorum. Sende tutuklu kalmış beni ver bana.
Sana aşık olan ama gizlemeye, saklamaya çalışan beni ver bana.
Saklı kalan duygularımı ver bana.
Düşüncelerimi, bakışlarımı ver bana.
Verebilir misin sende ki beni bana?
Daha sen bile bilmiyordun değil mi?
Bağlandım be sevgili. Bakışına tutuldum,
Kokuna vuruldum. Yürüyüşünde kaldı hislerim.
Duruşunda kaldı umutlarım.
Ben sende kaldım da senin haberin yok be sevgili.
Hiç mi fark etmedin?
Hiç mi görmedin?
Hiç mi duymadın be sevgili haykırışlarımı?
Korkuyorum!
Gelmeden gitmenden korkuyorum.
Tekrar yalnız kalmaktan korkuyorum.
Bakmamandan korkuyorum.
Duymamandan korkuyorum.
İtmenden korkuyorum sevgili.
Duylarımı itmenden korkuyorum.
Sana doğru koşsam açar mısın kollarını?
Alır mısın beni içine?
Duygularıma sahip çıkar mısın? Bunlar benim der misin?
Bırak şimdi bunları.
Sana geliyorum sevgili.
İster kabul et duygularımı, sahiplen.
İster it beni, duygularımı ortada bırak.
Sana bırakıyorum kararı.
Ama ben sana geliyorum sevgili.
Korkmadan, çekinmeden, kaçmadan geliyorum.
Gözlerine son kez de olsa doya doya bakmaya geliyorum.
Bak ben buradayım demeye geliyorum.
Geliyorum.
Korkmadan bendeki saklı sana geliyorum…