An akar, alaca karanlık çöker
Hep rüzgardı gelinciğin derdi
Kelebek çıkmazını andıran
Yol bulamaz yıldızsız gecede
Kendine doğru
Kendisi içindi vakitsiz sitemleri...
Gelincik..!
Sen yellerden geçemedin
Ben, bilsen bu bahar
En çok seni sevdim
Hasret kalmış bozkırlar
Rüzgarla dansına
Benimse ellerimde titrer kederin
Yaprak yaprak
Kırmızılarım tükenir önce...
Bir papatya olamazsın sen
Ne de bir gül..!
Kırmızılardan derme çatma bir gönül.!
Ve yine bir gelincik
Kanar, ağlar güneşle
Saçar yaslarını dört bir yana
Aldırmaz hiçbir kır çiçeği...
Bilmez ki gelincik
Toprağın göz hapsinde cilveleri
Tozlarından anladım
Belirgin izleri...
Belli ki çok olmamış
Rüzgarlar seni terk edeli
Sen yine de
Narin sevinçlerinin ışığında
Var oluyorsun
Ben yine gelincik çıkmazlarında şaşkın
Ağır aksak yürüyüşlerin ardından
Siliniyor iz gibi, giz gibi adın
Diriliyor sen yoksan
Aklımdaki kırmızılı uçurumlar
Ve hep atlamaya hevesli ruhlar
Yine aynı cevapsızı sordular
Bir gelinciğin derdine
Rüzgar olmaya ne var..?

Dilek Kaptan (Mısra-ı Berceste)