GömükÖnce saçlarım unutsa İçe örgülü bir yalnızlıkla Biliyorum gayri ihtiyari Sevmiyor kimse Anne Ve yokluğunun karşılığı dahi yoksa Varım yoğum senin sensizliğindeyse Nasıl çıkılır bu acıdan Söylesene . . // kıvrımlı olan herşeyin ( saçların mesela )bu denli hafızası olmasaydı keşke // |
sevginin yokluğu varlığından daha güçlü
varla yok arasında takılı kalmış zamana
bütün ışıkları söndürdüm
çıkıyorum kendime usulca
vardım
var
güzeldi
şiirdi
saygımla
.