Cennetin Onbaşısı- Gıyabınızda, güzel vatanım için şehadet mertebesine ulaşmış atalarıma şükranlarımla.- Dinle oğul ! Bu destan; bilinen tarihin de, Göze giz olanın da, en mücrim sarihin de Bin yıldır duymadığı bir destandır, bilesin. Aslıysa hürriyettir ve vatandır bilesin. Dinle oğul ! Bu sema, bu vatan ve bu bayrak, Her zerresi istiklâl ve kan kokan bu toprak Binlerce kahramandan emanettir bilesin. Uğruna can vermemek ihanettir bilesin. Dinle oğul ! Bir vakit - en karanlık zamanlar - Yurdu işgal ederken yalancı kahramanlar, Kaç ecelsiz can verdi, kaç isimsiz koç yiğit Kaç gün geceye döndü, kaç güneş düştü şehit ! Hele biri vardı ki; sor, söylesin gülleler Tarihin dili yetmez, lâl olur tüm cümleler. O ki koca Havranlı, o ki bir Koca Seyit Hangi destan çok ona, hangi söz, hangi beyit? O ki; ne biz unuttuk ne de Hilmi Yüzbaşı, O ki ne gün unuttu, ne şehitlerin başı. Unutmadık, imanla yoğrulan bedeniyle, Cenk meydanı içinde doğrulan bedeniyle Düşerken gözlerine şehitlerin hayali “Ya Allah” dedi Seyit, “Davran Niğdeli Ali !” “Davran ve ardım sıra ağır ağır ilerle, Bir vatan kurtulacak belki bu mermilerle.” Çelikten bedenini vatana diyet bilip, Karanlığı eziyet, fecri hürriyet bilip Sırtlanıp bir gülleyi yerleşirken nöbete Bitmeyen imanıyla, Arıburnu’ndan öte Şehadet Limanı’na bakındı Koca Seyit Cennet’e nefes kadar yakındı Koca Seyit. Derken, bir top sesiyle çınladı Gelibolu Çınladı Conkbayırı, çınladı Anadolu. Su yandı, ateş söndü; teslim olmadı vatan Teslim olmadı Seyit, sus pus oldu kuşatan. Onlar ki, düşman soyu - birbirinden farkı yok - Onlar ki yılan soyu - yılanların ırkı yok !- Duyulurken cephede Seyit’in cesareti Son buldu kuşatmanın can yakan esareti. Birer birer döküldü yılanlar her cephede Seyit’i anar oldu kalanlar her cephede. Oysa kanla yazılmış zaferi ödül sayıp Vatan topraklarını onuruyla kutsayıp “Çift tayın” derken bile sakındı Koca Seyit Cennet’e nefes kadar yakındı Koca Seyit. Dinle oğul ! Son sözüm; ayağa kalk, tekrar et, En son anında bile evladına ikrâr et: “Ey kahraman ırkımın unutulmaz neferi Ey savaş meydanının isimsiz muzafferi ! Bil ki aziz hatıran önünde seni anan Kor olmuş yürekleri vatan aşkıyla yanan, Toprağını namusu, bayrağını can bilip En kutsal görevini “İlk önce Vatan” bilip Korumaya and içmiş halkındır Koca Seyit Cennet sana gün kadar yakındır Koca Seyit.” |
Okurken ceddimle bir daha gurur duydum, düşündüm durdum. Sayın Romantik'in dediğini düşündüm canımı acıttı ama galiba hakikatti bu...
O zamanlar Aslanlarımızın yüreğinde Vatan Sevgisi vardı, Rahmetli Aslan Şehidimiz Seyit Onbaşı gibi bir saniye olsun ölürsek ne olur diye düşünmediler. Şimdi bırakın ölmeyi bugün nerden ne koparsam da kar etsem diye düşünen insanlarla dolduk.
Duyarlılığınız için şükranlarımı sunuyorum üstadım, şiir mi...? Ona yorum yapmaya gerek yok yine Yavuz Doğan şiiriyidi dop doluydu...
Sizin gibiler oldukça Seyit Onbaşılar rahat uyuyacaktır, saygılarımla teşekkürlerimle üstadım...