- Gıyabınızda, güzel vatanım için şehadet mertebesine ulaşmış atalarıma şükranlarımla.-


Dinle oğul ! Bu destan; bilinen tarihin de,
Göze giz olanın da, en mücrim sarihin de

Bin yıldır duymadığı bir destandır, bilesin.
Aslıysa hürriyettir ve vatandır bilesin.

Dinle oğul ! Bu sema, bu vatan ve bu bayrak,
Her zerresi istiklâl ve kan kokan bu toprak

Binlerce kahramandan emanettir bilesin.
Uğruna can vermemek ihanettir bilesin.

Dinle oğul ! Bir vakit - en karanlık zamanlar -
Yurdu işgal ederken yalancı kahramanlar,

Kaç ecelsiz can verdi, kaç isimsiz koç yiğit
Kaç gün geceye döndü, kaç güneş düştü şehit !

Hele biri vardı ki; sor, söylesin gülleler
Tarihin dili yetmez, lâl olur tüm cümleler.

O ki koca Havranlı, o ki bir Koca Seyit
Hangi destan çok ona, hangi söz, hangi beyit?

O ki; ne biz unuttuk ne de Hilmi Yüzbaşı,
O ki ne gün unuttu, ne şehitlerin başı.

Unutmadık, imanla yoğrulan bedeniyle,
Cenk meydanı içinde doğrulan bedeniyle

Düşerken gözlerine şehitlerin hayali
“Ya Allah” dedi Seyit, “Davran Niğdeli Ali !”

“Davran ve ardım sıra ağır ağır ilerle,
Bir vatan kurtulacak belki bu mermilerle.”

Çelikten bedenini vatana diyet bilip,
Karanlığı eziyet, fecri hürriyet bilip

Sırtlanıp bir gülleyi yerleşirken nöbete
Bitmeyen imanıyla, Arıburnu’ndan öte

Şehadet Limanı’na bakındı Koca Seyit
Cennet’e nefes kadar yakındı Koca Seyit.

Derken, bir top sesiyle çınladı Gelibolu
Çınladı Conkbayırı, çınladı Anadolu.

Su yandı, ateş söndü; teslim olmadı vatan
Teslim olmadı Seyit, sus pus oldu kuşatan.

Onlar ki, düşman soyu - birbirinden farkı yok -
Onlar ki yılan soyu - yılanların ırkı yok !-

Duyulurken cephede Seyit’in cesareti
Son buldu kuşatmanın can yakan esareti.

Birer birer döküldü yılanlar her cephede
Seyit’i anar oldu kalanlar her cephede.

Oysa kanla yazılmış zaferi ödül sayıp
Vatan topraklarını onuruyla kutsayıp

“Çift tayın” derken bile sakındı Koca Seyit
Cennet’e nefes kadar yakındı Koca Seyit.

Dinle oğul ! Son sözüm; ayağa kalk, tekrar et,
En son anında bile evladına ikrâr et:

“Ey kahraman ırkımın unutulmaz neferi
Ey savaş meydanının isimsiz muzafferi !

Bil ki aziz hatıran önünde seni anan
Kor olmuş yürekleri vatan aşkıyla yanan,

Toprağını namusu, bayrağını can bilip
En kutsal görevini “İlk önce Vatan” bilip

Korumaya and içmiş halkındır Koca Seyit
Cennet sana gün kadar yakındır Koca Seyit.”