Son mektubun dudak izleri kalıyor,
Yapıştırdığım zarfın kapağında.
İsmini ucu en kalın dolma kalemle yazıyorum biliyormusun,
Yüreğimde öyle kalın bir iz bıraktın ki ondan olsa gerek.
Harflere öyle dokunuyorum ki,
Hani ellerim saçlarına dokunduğu zaman ki gibi.
Bir şarabı tadar gibi yudum yudum tadıyorum sensizliğimi,
Ve dilimde yapışkan bir umut,
Zamk gibi yapışıyor damaklarıma.
Oysa ne çok ayrılıklar yaşamışım ben,
Ne çok acılarla yüzleşmişim.
Allah şahidimdir hiç bu kadar acı çekmedim,
Hiç bu kadar keşke demedim biliyormusun.
Şimdi neresinden tutmak isterim ki hayatın,
Neresinden başlamak isterim ki sensizliğimin.
Bir dağ başıdır benim yalnızlığım,
Sen o dağın maralı,
Yada kar çiçeği.
İçime düşen şarap sıcaklığı gibi,
Bedenimde ruhumda sın.
Gittikten sonra bu kaçıncı sana yazışım,
Kaçıncı yalvarışım.
Kaçıncı baharı bekleyişim,
Kaçıncı sitemim.
Ah be kadınım,
Sensiz nasılda mevsimsiz kaldım,
Yağmurlar istedim göz yaşlarım görünmesin diye,
Ne kadar çok yağmurlar yağdı bilsen,
Senden sonra.
Sağnak sağnak ıslandım.
Yağmurlar tenime parmakların gibi dokundu,
Yağmurları sevdim.
Avuç içlerinin sıcaklığı,
Nefesinde saklıydı.
Sesini özledim biliyormusun,
Beni böyle darmadağınık eden,
İçimden söküp atamadığım.
Nasıl bir şeydin sen,
Damağımın tadı,
Şarabımın rengi gibi.___Cengiz Yılmaz/Şiir Baba/07/01/2016