…AYRILALIM…ÜSTÜ KALSIN AŞKININ……AYRILALIM…ÜSTÜ KALSIN AŞKININ… Gittin Yalnızlığı rehin bırakarak ardında… Anladım,suskunluğunda incelttin beni Ki sokak ortasında yalnızım. Bu gidişle sende imlası bozuk bir anı olarak kalırım Peki Bende önce bulup ta,sonra Neyi kaybettin ? Eksilen yanım neresi ? Tamam o zaman peki Ayrılalım Sen nefeslen bildiğin yeni adreste Ben içimde depremlerimle parçalanayım Usul usul düşüreyim boynumu sol yanıma Ve yağmurlarla gelsin gece koynuma Ellerime vursun yuttuğum sözlerin gölgeleri Ve bölsün beni virgüller cümlelerimden Ve yüreğimde açsın kan gülleri Sana inat… Peki Tamam Ayrılalım Gözünde benim için sakladığın “git”i uzat bana “sus”ları da bırak reçetemin yanına Al ! Goncası sende kalsın Dikenini bana bırak aşkımızın Ve merak etme ben gömerim Zulamda biriktirdiğim “sen”i gönül toprağıma Peki Tamam Ayrılalım Üstü kalsın aşkının Suskunluğun dibine kurdun tezgâhını Fazla değil mi bu suskunluğun ? Gözyaşı yağmurlarına beni düşürdüğün yetmedi mi hâlâ ? Beynimde “acabalar”la acının negatifi yükleniyor üzerime Soysuz bir yorgunlukla uğurladın beni kapından Kendime üzgünüm Bir parça da kırgın: Sana bulaştığı için… Peki Tamam Ayrılalım Kapatıyorum sözlerimi kendime Yasaklıyorum dudaklarımı kelimelerime Ve cümlelerimi kuran beynime Sahi,yalnızım artık Bir yalnızlıktan kaç uyku çıkar ? Kaç hüzün yeşerir? Kaç gece “karanlık” sabahlar ? Peki,kaç gözyaşı damlası ürer Ve bırakırlar kendilerini yanaktan süzülerek dudağa ? Ha ! Sayabilir misin ? Tabi ki sayamazsın ! Bilemezsin,çünkü sen hiç “ben” gibi sevmedin Ve sen hiç “biz” olamadın ki ! Peki Tamam Ayrılalım Üstü kalsın aşkının …….s.altunbaş….14:50…10 ocak 2016 |