Sonu Hüsran
Hayvan sever bir kahvecinin tavşan kanı demesi gibi.
Kah buruk sevinç kah çelişkilerle dolu aşkımız. Kimbilir belki de bu yüzden birbirimizsiz yapamıyorken. Yanyanayken didişip durmamız. Biçare her halimiz. Olmayacak dualara amin deyişlerimizle dolu avuntularımız. Neresinden tutarsak tutalım yanacağız. Gel de inat etme söndür içimdeki bu yangını... Yıllar sonra yeniden rastlaşırız seninle kimbilir. Ama kitap sayfalarında, ama bir filmin en güzel sahnesinde. Yine de öyle rastlantı olsun istemiyorum. Bize randevu yakışır. Karanlıktan korkan birinin girecek bir evinin olmaması gibi. Seni delice seviyorken sensizliğine mahkum kalmak. Bir merhabayı bile çok görürken sen bana. Her duamda sana bin selam yolluyorsam. Gerçekleşmesini delice istediğim duam olduğun içindir. Kapıyorsam gözlerimi gece perdeyi örter gibi. Sabah olduğunda dahi açmıyorsam. Sebep sensin ey yar. Gel de inat etme uyandır beni sensizlikten. Yoksa sonum hüsran... |