ÇIKTI

Usta keseri gibi hep kendine doldurdu
Adaleti unuttu el el olmaktan çıktı
Okşamak şöyle dursun, yumruğunu kaldırdı
Sarmayı ıskaladı kol kol olmaktan çıktı

Siyah içinde beyaz beyaz içinde kara
Renkler önemli değil, önemli olan para
Durum böyle olunca ha Paris ha Ankara
Farkını kaybedince il il olmaktan çıktı

Kalem ehli dizeyi kırk yerinden pulladı
Kelamı sopa yapıp muhataba yolladı
Laf tokuşu gaz yaptı ortalığı yelledi
Hoş seda bırakmadı dil dil olmaktan çıktı

Zaman diye yitirdi hicabının izini
Ortama güncelledi aşkın günlük yüzünü
Bülbülün nazarında kaybedince gizini
Yaprak çamura düştü gül gül olmaktan çıktı

Yaşamın vapurunda attık zikir tövbeyi
Anlamadık bir türlü o mukaddes hibeyi
Amacı örtmek idi avret denen kâbe’yi
İtikat marazladı çul çul olmaktan çıktı

Gönüller küçülünce diz çöküldü minnete
Dayadık sırtımızı şefaate himmete
Sevap günah hesabı diktik gözü cennete
Ortalık tüccar doldu kul kul olmaktan çıktı

Çiftci baba sohbetim can taşıyan sağlara
Niyet kirişi kırmak takılmadan ağlara
Gel gidelim yüreğim senin ile dağlara
Zaten izler karışık yol yol olmaktan çıktı

Ahmet Çiftci