YALNIZLIGIMDA BEN
Gözlerim dalmış çok uzaklara derinlere
Karışmış düşüncelerim çözümsüz bilmecelere Kalabalık sokaklar,caddeler insanlar hep bir yerde Bense yine yapayalnız evimde,odamda ve kendimle. Suskunlugum,durgunlugum yüregimin arzusudur Çaresizlik degil ki bu belki gönül korkusudur Bir kaçışmı bu bendeki yoksa yeni başlangıç mı? Uzak kalmak istiyorum sizce bu gerçekten suç mu? Dargınım geçen zamana beni benden aldı diye Mutluluktu tek istegim vermedi bana hediye Şimdi ise bir başıma öylesine yaşıyorum Nasılda tükenmiş yıllar buna ben çok şaşıyorum. |