Keşke! Sesini Kuşlar Getirseşimdi ben ömrümden bir satır atlarken belki kalbime dökülen sağnaklardan haberin olmayacak seni yazdığımı, seni okuduğumu gökyüzünden kokunu rüzgarlardan alıp alıp iç çektiğimi hiç bilmeyeceksin belkide boynu bükük yanım nasıl anlatsam ağlayan yaralarımı gözlerimi her kapatışta gözyaşların düşüyor parmaklarımın arasından kayıp gidiyor ömrüm sensiz ah keşke keşke sesini kuşlar getirse! aklını sustur ayıktır benli cümlelerden demişsin üstüne bir bardak su içip unutmamı istemişsin unuturum! unuturum unutmasına da, ya zemheri bir vaktin ölüm meleği konmuşsa omuzlarıma Sen ağlama, ben usulca öpüyorum kirpiklerinden |