Yüzünü göremediğim, elini tutamadığım

Yağmur ormanları kadar, alabildiğine yem yeşil!

Gözlerine babakamadığım, uzaklarda olan,

Hayalimdeki muhteşem güzel!

Her zaman, her an seni düşlerİm.

Geceleri rüyalarımı süsleyen, kalbimin tek Sultan’ı,

Belki bu dünya da hiç bir zaman, kavuşamasakta,

Ben inanıyorum ki seni alemleri yaradanın katında, bekliyor olacağım.

Orada bizi bekleyen beyazlara bürünmüş melekler,

Cennet’imizin Adem’i ve Havva’ sına kavuştuk diyecekler.

Bal akan ırmakların kenarında, Cennet’in rengarenk çiçeklerinin içinde,

Cennet meyvelerini birbirimize ellerimizle sunup,

Kevser şarabını yudum yudum, içip, karşılıklı aşk nameleri söyleyeceğiz.

Geçici olan yalan dünya da biz hep başkaları için yaşadık.

Sınırsız iyilikler yapıp, hep yaralandık.

Belki de sahte sevgilere aldandık.

Can dediğimiz en yakınlarımız bile, hırslarına yenik düşüp,

Canımızı kast etseler de, biz hep dimdik ayaktaydık.

Ne kadar üzülsekte, sonsuzluk Âlemi için, sahnemizi oynayıp,

Rabin katında imtihana hazırlandık.

Kardeş dedik, inandık.

Sibirya soğuklarında, karda, kışta kaldık.

Evlat dedik bağrımıza bastık, sırtımızdan bıçaklandık.

Akraba dedik, dost dedik hep yollarda kaldık.

Ne kadar üzülsekte, dışa vurmayıp, içimize attık.

Ama yinede dünya nimetlerine aldanmayıp,

Ne onları sattık, ne de perişan yaptık!

Kendimizi bozmayıp, adam gibi adam olup,

Acılardan kıvransakta, asırlık bir Çınar misali,

Onlara hep gölge olup, ayakta kaldık.

Olsun bee gülüm, olsun!

Biz fırtınalı denizlerde, kaptanı derya olup, çok yelken açtık.

Amma bize vız geldi!

Çünkü hiç bir fırtına, bizi batıramadı.

Bizim hamurumuz sağlam, bir elmanın iki yarısı gibi,

Uzak diyarlarda olsakta, tele, pati yapıp, hep buluştuk.

Sevgi pınarlarından avuçlarımızla, derya sularını bir, birimizi sunduk.

Ahiretlik dost olup, nameler yaktık.

Bizim sevdamızı, aşkımızı hiç kimse anlamaz ki ;

Mevlana’yı, Yunus’u ,Karaca oğlan’ı, Hacı Bektaş’ı Veliyi, Pir Sultan Aptal’ı,

Gönül gözüyle gören hakka Aşık Veysel’i,

Daha nice Şairleri, Ozanları,aşıkları anlamamışlar’ki

,bizi anlasınlar!

Gülüm derenin kenarında ki salkım sögüt yere yıkılır mı hiç ?

Sadece eğrilir, tan ağardığın da yeniden canlanır.

Ben ölüm meleğinden, dönüşü olmayan,

Hava yollarından birinci mevkiden yerimizi ayırttım.

Son sahnemizi oynarken, bize yakışanı yapıp,

Perdeyi kapatalım, arkamızda şiirler, öyküler, kitaplar yazıp

Bu fani dünyada Sonsuza,dek ismimizi altın harflerle Tarihe yazdıralım
.
Karıncayı bile incitmeyip hep iyilikler yapıp cennet kapılarını arayala’yalım.

Beyaz dağların mor kardeleni ,firuze aşkımın nilüferi !

Güzeller güzeli, şiir kalpli ,gonca gülüm.

Hadi gel ben artık gitmeye hazırım..!


Ali Sözer
06/01/2016