eyyy sevgili
bu aralar yine yokluğuna geceleri emziren virane bir şehrin arka sokağı gibiyim.
her ne kadar toprak koksa da nefesim
her ne kadar taraya masam da ay ışığına sevdalı yelelerini
bil ki yinede satır satır g/izindeyim sana yaktığım tüm şiirlerin.

sen ki
eceli aşk olan ateşten bir kısrağın dört nala savruluşuydun yüreğime…






kalemimin beline her sarılışımda


herkes
..............beni şair
................................seni şiir
.................................................bizi de şehir sanıyor…


işte
tam da bu yüzdendir ki


her satır sokağın gizi sen
ve dizelerimdeki her adım kaybolmuşluğun da izi benim



bedenime sığmayan ruhumu taşıdıkça dizelerime
kaşıdıkça kabuk bağlamaya yeltenen acılarımı
delik deşik kanar sayfalarımın tenine akıttığım yokluğun


yokluğun ki
kanadıkça sızlayan
sızladıkça yuvalanan bir g/izdir içimde



ki ben
şafağına ayaz gecelerimde
içimde g/iz taşıyan her acıya diz çöküyorum sessizce

.
. . .
.

ışığına üşüyen tüm ateş böcekleri
toprağına kavuşamayan tüm yağmurlar
ve iklimlerine küs açamayan tüm çiçekler benim



benim
siyaha çalan tüm renkler
esaretine sürgün tüm paslı zincirler
ve giyotini aşk olan tüm düşüşlerimdeki eksik bakışlar benim



ki
çalınan her epik melodideki şahlanan damar gibiydim
kurak ama bir o kadar kor kor akardı ölesiye sevmelerim
yanar ve kaybolurdum bozkırlarının gün yüzü değmemiş vadilerinde



kalemimin beline her sarılışımda

herkes
..............beni şair
................................seni şiir
.................................................bizi de yine şehir sanıyor…



işte
tam da bu yüzdendir ki

üşür yokluğuna aklım gibi kırışmış soluk sayfamın teni
ve ben sensizlikten utanıp kaçmaya çalışan tüm harfleri
tek tek boğar öldürürüm kalemimin ucundaki hıçkırıklarda



bir zamanlar

üzerime ormanlar devrilse de
çıplak bir dala tutunmaya çalışan
son bir yaprak gibi ürkerdi yüreğim


savrulsa da üzerime tüm rüzgarlar
eriyen gövdesine tutunmaya çalışan
bir mum alevi misali tir tir titrerdi ömrüm



şimdi
kalemimin beline her sarılışımda


hiçliğimin arka sokaklarına uzattığım
bir elime şiir
bir elime de şehir kusuyorum

işte
tam da bu yüzdendir ki


her sokağa duvar duvar kazıdığım satırların gizi sen
ve şiirlerini astığın bu izbe şehrin tüm meydanlarındaki
alayına isyanlarında izi benim

.
. . .
.

eyyy
cennetime soyundukça
üzerime cehennemi giydirmeye çalışan sensizlik



bil ki
cehennemi üzerime her giyişim de
ölüm bir o kadar daha çok yakışacak bana
tıpkı bize yakışacağı gibi



ve söyle ki
hiç bir ecel aramasın beni



ben zaten
g/izindeyim ölümün…






ilhanaşıcıocakikibinonaltı