Hayat Göğsümde Kalleş Bir Mermi/ Selahattin YETGİNDerinlerime çöktükçe ağırlaşan bir tortu gibiyim Sarhoş naraları/M duyulmuyor artık sokaklarda Kendi hücrelerine gizlenen bu insan coğrafyasında Ağılından kaçıp mor dağlarını arayan koyun gibiyim Ufku belirsiz yeşilliklerde hazin bir peşrev dilimde hayat Utkusuz düşünüşlerin kütüphanesinde miskin insanlar Ölçeksiz bir yaşayış türküsü nicedir hüzünlü dillerinde Ölüleri almıyor tabutlar, gözyaşlarıyla ıslanır iken toprak Tefrikasız düşlerin mahrem mezarlığında intizar çığlıkları Doyumsuz gidişlerin emanet sallarında ömür ölüme isyan ‘Hangi dalga alıp savurdu bizi aslımızdan çok uzaklara’! ‘Uyut yüreğimdeki korkuları anam, bitireyim tüm haksızlıkları! ‘Hayat göğsümde kalleş bir mermi, şakağımdan kanlar sızıyor Yavukluma mektubum var, kıyam acılar yüreğimde geziyor Ağlama şehidim diyor insanlar, niçin gözlerimden yaş akıyor! Şehitler ölmezmiş ana, neden birileri padişahım çok yaşa diyor’… Selahattin YETGİN |