KaçakBenden el etek çektiğin zamanlarda İçimde bir yerler üşüyor Sınır boylarında buluyorum kendimi Biranda Mayınlı tarlalarında Biliyorum, yeşil ovaların Çiçekli bahçelerin yasaklı bana Onun içindir Nefes nefese sığınacak Bir kovuk arayan Kaçağın oluyorum dağlarında Sarp kayalıklarında Ve ateşler yakıyorum Gecenin en koyusunda Hiç el değmemiş Hiç göz değmemiş Hiç yel esmemiş En karanlık En kuytu mağaraların da Kâğıt yanıyor kalem dokununca Kalem yanıyor kâğıda dokununca Sen yanıyorsun ben dokununca Ben yanıyorum sana dokununca Andan sıyrılıp Zamanı yakıyoruz sonra Geçmişe ve geleceğe açılan Tüm kapıları kapatıp Dem’e akıyoruz el ele Bedenlerimizden kurtulunca İşte böyle! Her gece dağlarında Ateşler yaktım Demiri eritir gibi Ve şekil verir gibi, Yüreğimdeki örste Döve döve su verdim Aşk verdim Bana dair ne varsa verdim Seni anlatan kelimelere Öyle çok biriktirdim ki sorma Omuzumda ki heybem Dolu ama En az benim kadar kaçak Kimliksiz ve isimsiz Sana sunacaklarımda İzmir - 2014 |