DEHLİZ
Kuş uçmaz kervan geçmez
Rüzgarım dev dağlarda Gökyüzü bile hissetmez Yüreğim kan ağlarda Gizemi son devrenin Ruhum sanki yasaklı El değmemiş evrenin Dehlizlerinde saklı Küçük bir kulübede Kuytuda ve tahtadan Göz kırparım ebede Ruhtur huzuru tadan Koynunda yalnızlığın Taşınan dimdik beden Sanki vefasızlığın Acısıdır yok eden. Vefasızdır yıllarda Gelip geçen baharlar Çileli dar yollarda Sanki hep beni arar Çiğneyerek gururu Umursamaz giderim Ruhu su gibi duru Topraktan bir bedenim Emanet denizlere Artık gönül kafesim Dar kuytu dehlizlere Sığınan tek nefesim 1 Ocak 2016 |