Kocaman Bir Şiir Seninle ZamanÖzlemi emzirirdi uzaklarda bir kadın Umudun yanık tenli hicaz çöllerinde Ay gülümserdi ufkunun yükseltisinde Kelepçe yanığı bileklerinde onlarca hatıra Ruhunun kayıklarıyla geçerdi vahaları bir çırpıda Fincan ateşli bir kor, dilde telve olurdu aşk Uzakları yakın ederdi mütevazı düşlerle Karanlığı delerdi ayın sevdalı ışıltıları Yelkenleri yırtık kayıkları çekerdi köleler Sahra çadırlarını sökerdi genç bedeviler Develere tuz yüklerdi kadınlar şafakta Köpek seslerine karışırdı kervancıların ıslıkları Gece üşümüş nefesiyle biterdi bir anda Aşk şalını omzuna alır, kalkardı kadın Doyumsuz anılarla uykulara sarılırdı Ne çok enginsin oysa yalçın akan bir nehir gibi Varlığınla şımarmasam, yırtardım gökyüzünü Hiç eksik etmezdim yanımdan seni, asırlarca Dörtnal akıyorsun içimde, buzlu nehirlerce Düşmekten korkmuyorum, ruhumdaki şiirlerle Bir düşün çehresine yapışıp, götür uzaklara beni Ardımda özlem olmasın, çağlar aşalım seninle Ruhum hep tam, cılız kollarımla aşkı kucaklasam Nereye gidersem gideyim seninle, mevsimim ol Gündüzüm de gecem de varlığınla olsun sefam Anla ki yar! Ne zaman seninle konuşmaya başlasam Ardımda kocaman bir şiir oluyor zaman Akıp gidiyoruz seninle yaşamın karelerine Gülümsemeyi unutan yüzlere sıvanıyoruz Kanayan yüreklerin alyuvarlarını dondurarak Hayat adına onlarca yaşamak oluyoruz Yıldız tozu serpilmiş belki de üzerimize Göğsümüzde dolanan ruhumuz tıpkı gökkuşağı Bulutları okşuyoruz sevdalı ellerimizle Irmakları okşuyor, karlı dağlarda geziyoruz Buğday ekiyoruz boş bozkırlara çocuklar için Arsız ağaçların dallarını aşkla buduyoruz Yeryüzünü çimlerle donatıyoruz birlikte Sevgi oluyoruz bitimsiz bir düşün içinde Selahattin Yetgin |