Üsküdar’ın Evleri
Köz Dökülüyor Yalnızlığım
Üsküdar’ın evleri Kırıktır kanatları Birbirine yaslanır Zaman olur dedemin Ninemin gözlerinde Üsküdar’ın evleri Üsküdar’ın evleri Mozaiktir yolları Seni beni anlatır Üsküdar’ın evleri martılar gök ve deniz Döner başımda döner Boncuk mavisi bir düştün Hepsi hepsi iki sözcük ötesi Kaldırımlarda sabahlardı şiirlerim Yüzünü kaçırsan yanar kül olurdum Köz döküyorum derdim soranlara Köpüğü kırık martılar gibi Kuytusuna çekilirdim Bıyıkları terleyen köznül yalnızlığımın Duygularımın nöbet tuttuğu evi Geçenlerde yıkmışlar Çocuk sesleri Renkli uçurtmalarım nü bugün Gözlerimde hâlâ O eski kokun M. Mazhar Alphan |
Kösnül yerine ''köznül''Adam etmiş şiiri,efendileştirmiş.
Tebrikler sayın Alphan!
Sizin bir şiirinizi okuyunca bir kitap okumuş gibi oluyorum...
Saygılarımla.