dip akıntısı

cennetbul’dan geçen büyük suyun altı
köstebek yuvası, üstünde üç köprü
iki sevgiliyi birleştiriyor el ele
iki yakanın dar sokaklarını, eskiyle yeni
velhasıl şimdiyle geçmiş yaşantıları
rüzgâra karşı bir türkü tutturur gibi
kış günleri bozacılar, güğümleri kalaylı

II

param kadar İstanbul, belki değil
belki bir defa içerdim ayda, belki hiç
diyorum ki sarkıtlar vardı anılarımda
Boğaz‘daki buzların üzerinde yürümüştük
yıl bin dokuz yüz elli üç, o zamanlar
sabahlara kadar aşıktım, bekçiler vardı
düdük çalarlardı nihavent makamında
benim için nihaventti tüm gençliğim
ihtilaller, içimizdeki asi duygulardı
baba yasalarına karşı, çocukluk işte
anamız yasalarına uçkur çözmezdi kimse
ve bilmezdik bir partinin
ülke nüfusundan fazla üyesi olabileceğini
şimdi her eve polis, makul sebep yeter
insan haklarına tecavüz için

II

etme bulma yaşam bir sınav şimdi
kimsenin üzerine alınmadığı sorumluluk
polis akademileri düz okullara dönüşüyor
kapanıyor paralele
jandarma içişlerine bağlanıyor
köşe başları tutulmuş, çıkarcılar ışkıya
hangi yöne baksam insan rögarları
yirmi birinci yüzyılı pislik götürüyor

IV


hatıra olarak duruyor herkes bir üstün
önünde arkasında, paranın iki yüzü gibi
insanlığımdan kayıplar yazılıyor bilançoma
hep açık veriyorum adalete, açık
öyle böyle bir açık değil, bir manifesto durumu
uğruna varsa kalkışma, ölüm en güzel erdem
sarkıyorum içimdeki tabutluklara