Unuttuğumu sandığım zaman anlar insan
En çok da olan unutmadığını
İşte böyle bir güne Işık saçıyor varlığın
Kahvaltı yapmadan iş için her gün olduğu gibi düştüm yollara

Kulaklık kulağımda yol boyunca hayallerim sahneleniyor beynimde
Ne bir araç ne bir kedi kuş ne de bir insan sureti yok geçtiğim yollarda
Varsa bile ben hissetmiyorum belli ki
Her attığım adımı sana bir yaklaşım varsayarak

Adımlarını Sayar olduğum bazı bazı
Bir adım bir özlem iki adım bin özlem
Üç adım sonsuzluk diye diye topladığım tüm özlemleri
İş yerinin kapısına döküp

Eksi bin hayal kırıklığı ile başlıyorum
Az olsa da önüne perde olan işime
İşe gidişlerimde olmasa vay halime
Deli misin sen bu soğukta iş yerine o uzaklıkta

Nasıl her gün yürüyorsun diyorlar gülüp geçiyorum
Ne bilsinler sabah evden çıkarken üzerime aldığım hırkayı
Bile adımlarında çıkarıp çantama sıkıştırdığımı
Ne bilsinler beden soğukluğu içerimde yanan alev’in dengede tuttuğunu
Ne bilsinler

Fatma Melek Yıldız