çatal dilimin ucunda
kırık bir ses vurur kadehini,kadehime
içe bükülür parmakları
poyraz tutan alaca ellerin
tenim çırasıdır
gece karanlığı çözeltisinin
içim acısıdır
cam kırığıdır,,jilet çiziği
kan taşıdır
tahammüldür

gölgeleri uzundur
çok bilmiş edâlı paranoyaların
saç diplerimden ayak uçlarıma
üç tam gün boğulur dalgaları
bir karışı bin kulaç olur
girer sularıma
boyverir içim derinlerine
şimdidir...nihayettir
yamalar dünümü yarınına
kefaretim olur

akıl etmez küskün esintileri
kımıltısız yapraklarım
iki elim yakasındadır
çiçek toplayan uçutmaların
si majör gülümser
vaktimi çalan zamansız
saçları uzar
adresi belli haşır neşirin
ve çekingen
ve gelişigüzel
ve mutlaka telaşlıdır iki gözüm
öçsüz sokaklarımı adımlar
arı sokukları
bal olur çiçek özüm

(kimsenin şehridir bu)
17/Mart/2008


Demir Mutlugil