Yüreğime Sürdüğüm Eczâ
Gönlüme yük oldu beyhude geçen zamanlar.
Ah çekmelerim, hüzünlerim ondandı bazen. Çayımdan süzülen buhar, siyahtan dumanlar, Hatıra denizinde vapur gibiydi yüzen. Cân ile sohbet dilesem cân bana küstü bak! Salâta varmadıkça barışmak olmayacak. Temizlensin kalp ve akıl tâ teşrif ede Hak! Şu köpek nefsime uyuşumdur beni üzen. Minarelerden yükselen sesi o ezanın, Sanki özü yüreğime sürdüğüm eczânın. Başımı kaldırıp görüverdiğim fezânın, Güneşi gibidir beyazı siyahtan süzen. |