NE YAZIK Kİ
Kırgın değilim sonbahar a,
O, olması gerekeni yapıp döktü yapraklarımı. Bir küskünlüğüm yok insanlar a, Onlar, emdiği çiğ süt ün hakkını verdiler. Ben kendimi yargılıyorum, İdam sehpasına çıkardım tüm kırıklığı, Boğazına yağlı ilmek doladım hayallerimin. Altındaki sehpayı tekmelerken adımlarım , Gözümün önünden geçiyorsun. .. Herşeye rağmen hala seviliyorsun. .. |