ORTADOĞU'DA İNSAN OLMAK
Penceremden sarkan sevinç çığlıklarıma inat
Varolur tüm kötülükler. Kapanan her yarada açılan büyük umutlar Güneş doğmassa bir gün umut varolmaz uğramaz kentlerime Ben filistinim... Sıkıntıya mahal vermeden dolaşır sokaklarımda hayalet olmuş ruh ve beden Ölüm nöbet tutar başucumda öyleki zalimin zulmü haklı serzeniş Akıl almaz insan manzaralarımdan geçer bakışları; Onulmaz yaralar açılmaz yüreklerınde Bacımın tenındeyken namahrem Çığlıkları ulaşır arş-ı alaya Kıyamete saklı bedduaları Kapanır yerlere analarım fısıltıdan öte ağıtları... Nefes almayı bilmeden ölümü bilen çocuklarımın mağrur bekleyişi Yaşamın kıyısında dönüp duran hayatlarımın kabusudur Hayadan azad edilmişlerin beklentileri Ecel kadar yakın ve sıcak İşte böyledir ortadoguda insan olmak.... |