LÂDES
Yoğun bakım odasında
Yakında ki bir hasta Fişini mi çekmişler Hemde tam şuracıkta Durakladım bir anda Ne çabuk bitmiş ömür Bir gülüş molasında Toparlayıp örttüler Ne acıdır bu duruş Donup kaldım o anda Tutunarak oturuş Ağlayan yakınları Kabul değil karşı koyuş Meğer daha çok gençmiş Küçücük çocukları Kopuyordu bir çığlıkla Anne gitme feryatları Oysa; Gidecegi yer daha kalabalik Bizde baktık arkasından Yaşıyorken pervasız Çaresizken alık aĺık Ölüm anı bir mıh gibi Çakılırken nefese Her canlı ölümü tadacaktir Ve biz bunları bile bile... Yaşarken ölümü rafa kaldır Dünyaya paraya şana saldır Işte; Hayat böyle bir haldır Alır gider bir gün işte son nefes Veee.. bizimki de bilerek lâdess... Selma Çanakçıoğlu |