Alışmışız bu denkleme .
Alışmışız
Acı çekmeye Mazoşist gibi sürekli çekeriz Canımız acıdığında En mutlu anımızda bile Gidene çekeriz acı Ya gelene ne diye acışırız Ne diye ki Alışmışız alışmış Yalnızken çekeriz acıyı Herkes varken yine çekeriz Buluruz bir sebeb Var hep bir sebeb Hayatın karekökü gibidir acı Çekmeden anlayamazsın Çekmeden başaramaz Çekmeden üstesinden gelemezsin Formülüdür gülmek Lakin çözemez yine acıyı Belirli bir yere kadar getirir Sonrası sana ait Alışılmışlığını Alışılmışı Bırakırsan bir köşeye bırakabilirsen Çözersin hayatın denklemini . |