Bari Sen Gel Artık !!
Özlemlerimiz vardı bizim,
Koşardık uçsuz bucaksız yollara. Hayallerimiz vardı, Semalarda umutlarımız, Dilimizde dualarımız. Acılar buram,buram sarsa da, Tebessümler yakıştırırdık dudaklarımıza. Sevgimiz aşkımız depreşince, Dilimizden geleni saklayamazdık. Özlemlerimiz bağımsız olurdu hep, Titrerdi telefonun telleri, "Özledim sevgili! ! kokunu özledim" "Çık gel artık! ! " diye inler, inletirdik telleri. Özellikle yağmur damlalarını çok severdik, Yağmurları beklerdik sarılmak için, Günler sayardık buluşmak için, Yağmurlar yağardı özgürce, Yorulmaz koşardık birbirimize, Kimselerden utanmaz sıkılmazdık, Kavuşunca doya,doya sarılırdık "Yarim" diye,diye bir nefeste koklaşırdık. Sevişirdi gözlerimiz, Kenetlenirdi ellerimiz, Haykırırdık; "Seni seviyorum! ! Seni seviyorum! ! " diye. Sevdiğini söylemek ayıp değildi. Mesela utanmazdık canımız yanınca ağlamaktan, O ne der,bu ne der derdiyle yanmazdık. Biz hasretten yanardık çok,çok. Sevmek çok güzeldi yiğidim eskiden, Seninle her şey çok güzeldi. Seni şimdi bilmem ama; Sevgine öyle alıştırdın ya beni, Benim özlemlerim daha da arttı şimdi. Hani yüzünü yere düşürüyorlar ya bazen, İçine kapanıp başka bir ülke oluyorsun. Benim yerime hüznü kucaklıyorsun, Günlerce konuşmuyorsun ya, Susuyorsun, Gözün gözüme değmiyor , Ellerin ellerimi tutmuyor , Aynı çatının altında. Kaçıyorsun ya hani odalardan odalara , Ben yine yanıyorum ardında, Sensizliğin hasretinden kanıyorum. Bana bunu yapma ... Bana bunu yapma sevgili !! Sen düşüp giderken insanların tuzaklarına, Bil ki; benim özlemlerimin yükü ağırlaşıyor, Hem seni özlüyorum yanı başım da, Hem de seninle o eski aşk dolu günlerimi.... Bilirim o eski günler geri gelmeyecek bir daha, Bu günlerde geçip gidecek, Beni bu aşkın özlemiyle ağlatma... Bari sen gel! ! Bari sen gel artık! ! Cansel Işık/Manyakaşkıngelini |