Konalgası Göl Olan Pınar Kadar Uysalım
Gündüzleri bulutum, gece konuşan selim
Hayallerim nadasta, külde yanan masalım Yüreğim sahillerde bir avuç toprak gibi Mendireksiz sularda, alabora sandalım Dile gelmez acıyla, yokluğunla kol kola Nemli bakışlarımla, daldırdığında yola Nispet eder destursuz kirpiklerim gondola Seraplara ram olan, martılarla hemhalım Terk etmem, terk edemem, gurbet denen diyarı Olsa da betim benzim güz yaprağından sarı Baktığım tüm aynalar, verseler de uyarı Külüne dikleniyor, yürek denen mangalım Zevale erdirse de sabır denilen meret Yerle yeksan etse de beyne kazınan suret Dayanma takatime meydan okusa hasret Sulara direnmede çıkmadı üst modelim Dilime persenk ama…! Vuslata mahsus niyaz Özlemin girdabında, teşrif etmez imtiyaz Yolların hükmü lakin biter bitmez işte naz Görememek korkusu, düş artığı finalim Tattırsan da bir ömür en acı duyguları Çalsan da gözlerimden en tatlı uykuları Tebelleş eylesen de karmaşık duyguları Konalgası göl olan pınar kadar uysalım Kiraz dudaklarından fısıldasan ismimi Kevser’den daha öte, mest ederdin cismimi Kıskanırdı nakdimi ilkbahar, yaz mevsimi Delibal güftesinde cirit atar hayalim Celil ÇINKIR - DELİBAL |