HOŞÇAKAL BİR TANEM
Yokluğun öğretti bana herkes tek başına şu hayatta
Ve tüm terkedilişler bir çeşit yazgı gibi yüreklerimizde! Soğuktum,hayatı omuzlarıma yüklediğinde.. Gülüşünle ısınırım sandım.. Sabrettim..sabır büyüktü kalbimden,hayallerimden hatta benden! Yapamadım özür dilerim.. Sadece bize ait bir dünyaydı tek dileğim. Neyi,kime göre..hangi hatamıza hüküm verip bu cezayı giydirdiler hasretle kavrulan ruhlarımıza..? Anlayamadım özür dilerim.. Karanlıktı sabahlarım ve geceler öyle havasız nefessiz kaldım,öyle hapistiki duygularıma sesin!.. Ağlayıp durdum..unuturum sandım senide,yokluğunuda.. ama yapmaya çalıştığım her adımda dahada saplandım sana.. Anladımki bu çabam boşuna!.. Bir gün gelecek ve sen gideceksin nasılsa.. Olmaya çalıştıklarının önüne geçseydin... Ben son çizgimi koymadan biraz bekleseydim... Sen ellerimi hiç bırakmasaydın... Ben yüklendiğim anlamları seninle sonlandırsaydım... Yapamadık özür dilerim.. Yinede güneşin ruhuma bıraktığı serin gölgemi buldun bana.. Acılar güneş kadar yakıcı ve gerçekler bir o kadar acı.. Sen ruhumdaki gölgem kadar siyah.. Geleceğimken,geçmişim olmayı seçen sen;ellerinle teslim ettiğin hayata isyan etme şimdi.. İster nefret et ister kürfet.. Son cümlem; Hoşçakal bir tanem!.. |